Henk en Ingrid

Henk (31) woont bij zijn moeder, heeft een goede baan en een grote vriendenkring. Ingrid (42) is getrouwd en leeft met haar man en kinderen in een mooie woning. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden raken beiden dakloos. In de nachtopvang van Perspektief aan de Spoorsingel in Delft ontmoeten ze elkaar. Ze delen lief en leed in een donkere periode van hun leven.

(Vanwege veiligheidsredenen zijn de namen aangepast)

Thema
Dakloos

Leeftijd
31 en 42

Duur traject
..

Onderwerp
Dakloos raken

‘Ik woonde bij mijn moeder’, vertelt Henk. ‘In een leuk huisje met een hond en een tuin. Ik feestte veel en genoot van het leven. Door haar ziekte kon mijn moeder op een gegeven moment geen trap meer lopen. Ze moest verhuizen naar een seniorenwoning. Ik kon niet mee en mocht onze huurwoning niet overnemen. Ik wilde mijn moeder niet belasten en zei haar dat ik een plek voor mezelf geregeld had. Toen ze verhuisde, stond ik op straat. Net 27 jaar oud. Ik logeerde bij mijn zus en diverse vrienden, maar na drie jaar werd ik een last voor anderen. Ik verloor mijn werk en gebruikte drank en drugs om zo min mogelijk te voelen. Ik was bekend bij het Dienstencentrum (dagopvang voor daklozen) van Perspektief. Dit was mijn postadres. Na vele gesprekken met mijn persoonlijk begeleidster vertrok ik naar de nachtopvang aan de Spoorsingel.’

De eerste nacht vond ik verschrikkelijk
Gearrangeerd huwelijk

Ingrid scheidt in 2019 van haar man na 22 jaar huwelijk. ‘We hadden een koophuis. Hij was de kostwinner. Ik had geen inkomen. Ik wilde niet met hem in gevecht om het huis, het geld en de spullen. Dus ik vertrok naar Turkije, naar mijn ouders. Na acht maanden wilden mijn ouders mij uithuwelijken. Ik vluchtte terug naar Nederland, maar kon geen kant op. Een vriendin vertelde me over de daklozenopvang in Delft. De eerste nacht vond ik verschrikkelijk. Ik had er geen eigen plek en het was totaal anders dan het leven dat ik had. Dat maakte het erg confronterend. Gelukkig werd ik goed opgevangen door een begeleider van Perspektief.’

Het was óverleven. Opeens ben je 24/7 omringd door mensen die ook kampen met veel problemen.

Ingrid is aanvankelijk in shock. ‘Ik dacht: ‘Dit kan ik niet.’ Mijn kinderen en vriendinnen verbraken al het contact met mij. Ik stond er alleen voor.’

Realiteit ontvluchten

Het leven als dakloze is voor beiden zwaar. Henk: ‘Het was óverleven. Opeens ben je 24/7 omringd door mensen die ook kampen met veel problemen. De eerste maand was daardoor heel zwaar voor me. Je hebt niets. Geen bezit, geen woning, geen dagbesteding. De situatie van anderen om je heen is soms nog schrijnender dan die van jezelf. Gelukkig kon ik in de weekenden, tijdens feestjes, bij vrienden mijn realiteit ontvluchten.’

Ingrid is aanvankelijk in shock. ‘Ik dacht: ‘Dit kan ik niet.’ Mijn kinderen en vriendinnen verbraken al het contact met mij. Ik stond er alleen voor. Mijn begeleider hielp mij gelukkig veel. Bijvoorbeeld als ik een brief niet begreep. Ook bood ze me een luisterend oor en zorgde ervoor dat ik me veilig voelde in de nachtopvang.’

Na twee maanden leert ze Henk kennen: ‘Mijn leven veranderde door hem. Ik kon met hem lachen, vriendschappelijk stoeien en spelletjes spelen.’ Ook voor Henk is de ontmoeting belangrijk: ‘Met twee anderen vormden we een vriendenclubje. Ik weet niet of ik er nog geweest was zonder hen.’

Na een aantal maanden komt er een kantelpunt. Ingrid: ‘Ik wilde dit leven niet meer. De hele dag thuiszitten met een uitkering, is niets voor mij. Ik kon aan de slag bij mijn oude werkgever in een verzorgingshuis. Met hulp van mijn begeleidster bij Perspektief vond ik een woning.’

Zonder mijn persoonlijke begeleidster van Perspektief was dit alles me niet gelukt.

Ook Henk vindt een baan: ‘Als leidinggevende bij boodschappenbezorgdienst Flink.’ Daarna raakt zijn leven in een stroomversnelling. ‘Ik stopte mijn alcohol- en drugsgebruik en kreeg een woning toegewezen. Zonder mijn persoonlijk begeleidster van Perspektief was dit alles me niet gelukt. Ze was mijn coach, begeleider en psychiater in één. Door haar voelde ik me gezien. Ze hielp me mijn woning inrichten en maakte samen met mij een plan om mijn schulden af te betalen.’

Inmiddels is hij bijna schuldenvrij en voelt hij zich thuis op zijn nieuwe stek. ‘Uiteindelijk was ik vier maanden dakloos.’ Ingrid verblijft acht maanden in de nachtopvang. ‘De eerste dagen in mijn eigen woning kon ik alleen maar huilen. Ik voelde me zó alleen. Nu ben ik gewend. En blij. Ik zie mijn kinderen weer en heb fijn werk. Ik ben baas over mijn eigen leven.’ De vriendschap met Henk wil ze nooit meer kwijt: ‘Hij begrijpt mij. Ik begrijp hem’. Henk: ‘We hebben nachten lang met elkaar gepraat en gehuild. We hebben lichtpuntjes gedeeld. We zijn vrienden voor het leven.’

Wij helpen je verder

We zetten onze specialistische kennis graag in om jouw problemen op te lossen en patronen te doorbreken.

Contact opnemen